Charakter zobowiązania alimentacyjnego osoby zobowiązanej w dalszej kolejności
Zobowiązany w dalszej kolejności odpowiedzialny jest jedynie za własne zobowiązania. Osobie takiej nie służy roszczenie regresowe względem zobowiązanego bliższego (z zastrzeżeniem sytuacji, w której zobowiązany w dalszej kolejności dostarcza drugiemu środków utrzymania lub wychowania nie będąc do tego zobowiązanym albo będąc zobowiązanym z tego powodu, że uzyskanie na czas świadczeń alimentacyjnych od osoby zobowiązanej w bliższej lub tej samej kolejności byłoby dla uprawnionego niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami) – wówczas regres jest możliwy.
Roszczenie takie nie ma jednak charakteru alimentacyjnego, ale jest to roszczenie, które wywodzić należy ze stosunku cywilnoprawnego (jako wynikające z faktu pokrycia cudzego długu).
Do kwestii przejścia obowiązku alimentacyjnego na dalszych krewnych odniósł się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 24 maja 1966 roku, sygn. akt III CR 89/66, niepubl. (LEX nr 5992):
Obowiązek utrzymania i wychowania dzieci ciąży przede wszystkim na jego rodzicach. Oznacza to jeśli jedno z rodziców nie żyje, obowiązek ponoszenia w całości ciężarów związanych z utrzymaniem i wychowaniem dziecka spoczywa w zasadzie na drugim z rodziców. Dopiero gdy zostanie ustalone, że pozostały przy życiu rodzic nie jest w stanie w całości lub części sprostać swoim obowiązkom względem dziecka i z tego powodu dziecko mogłoby znaleźć się w niedostatku – w grę wchodzi subsydiarny obowiązek dalszych krewnych.
